விரக்தியில் ஒரு மனம்

இயற்கையை ரசித்து நாளாகிவிட்டது
இயந்திர வாழ்க்கை என்றாகிவிட்டது
மனம் கவிதை எழுத மறந்துவிட்டது
இற்றுப் போன மரமாகிவிட்டது
உறவுகள் எல்லாம் தூரமாகிவிட்டது
உறக்கமும் என்னை கைவிட்டது
வலியே வாழ்க்கையாகிவிட்டது
வாழ்கையே வலியாகிவிட்டது
தோற்று தோற்று பழக்கமாகிவிட்டது
தோல்வியே தோழன் என்றாகிவிட்டது
மதியை நம்பி நேற்று வீணாகிவிட்டது
விதியை நம்பி நாளை விடியப்போகிறது